Zien

Douwe Hovingh

Toevallen

Vaag in de verte rinkelt een fietsbel

jouw fietsbel na

Een passant lacht om een grap

in jouw hoofd

Een schaduw valt op jouw schoot

Een lentejong gezicht valt op

in een voorbijgaande reflectie

Jouw moeder snijdt één keer haar vingers

Jouw moeder snijdt nooit meer haar vingers

zomaar zonder erbij stil te staan

Er valt een blad voor jouw voeten

Je ziet dezelfde eend voor de derde keer

je merkt het niet

Je ontmoet een vervreemde vriend

voor de eerste keer sinds

---

Sinaasappels

– voor Femke

Je zei dat de waarde van vriendschap

in het aantal poriën van een sinaasappelschil

verscholen zit

mijn moeder liet een sinaasappelboompje

bij mijn voordeur staan

Niet voor mij

voor jou

van mij

We zijn direct aan het tellen geslagen

We vergaten dat we er beide mee bezig waren

Toen we opkeken hadden we elkaar

zo lang niet gezien

---

De heremietkreeft

Een heremietkreeft zoekt een heremietkreeft

als een heremietkreeft niets weet van waarom

die als heremietkreeft heremietkreeft wil zijn.

Zo krimpt een heremietkreeft.

Een heremietkreeft schuilt bij een heremietkreeft

een heremietkreeft hui

lt uit bij een heremietkreeft

en een heremietkreeft verlaat een heremietkreeft.

De zee is koud. Het ga je goed.

Ik ben een heremietkreeft.

Zoveel is zeker.

Groet,

de heremietkreeft.

---

Douwe Hovingh is dichter, performer en flierefluiter. Hij stoot de conventie van onderzoek van zich af. Hij is niet op zoek; hij laat zich leiden. Dat wat relevant is (wat is überhaupt relevant?) valt op wanneer het gezien en/of gevoeld moet worden. Douwe ziet. Douwe voelt. Douwe schrijft. Douwe deelt.

Beeld: Taufik Ramadhan