Voor wie gelooft in sprookjes
Deze plek is ‘s nachts van de herborenen
zij die de breedte van een lege Herestraat
beminnen, de verlichte winkelpuien
zijn speelgoedkamers, de straatstenen
het matras van de wakkeren.
Hier vertellen sjofele mannen in ruil voor een euro
de mop van de eeuw, hun geschater klettert
als kleingeld in de hoed van de violist
op de hoek van de Oosterstraat.
In de Kroeg van Klaas houdt koud geluk
zich op in glazen, vanonder de muziek
klinkt het ketsen van de biljart en ach
de poëzie.
Zuidwaarts ligt de Hondsrug loom over de aarde
haar pels bedekt met hoefsporen en mensenstappen.
Ergens leidt een pad naar het Oosten
waar veenplaatsen als plakjes kaas
liggen in wat altijd al een wingewest is geweest.
Kom, laten we lijnen tekenen
alles erbinnen telt voor twee
laten we willekeur op willekeur stapelen
tot alles drassig is
en leeg.
Voor wie gelooft in sprookjes zijn er wegen
naar Hongerige Wolf en Nooitgedacht
kronkelend als guirlandes door korenblauwe velden
waaruit af en toe ogen opduiken als koplampen.
Aan de slootkanten lisdodden
met hun onpeilbare weten en overal horizon
slechts doorbroken door knotwilgen die oud
en stram de wind trotseren.
Luister naar het geluidloze zingen
van akkers, het oprukken van huizen
straatnamen, zebrapaden en weet
dat het uiteindelijk niet uitmaakt.
Want twee uur gaans vanaf de stad
blijven begroetingen
klinken als een dagvaarding
vriendschappen bestaan uit een knikje
een klap op je schouder
je naam op de kalender
in de wc.
Michael ter Maat is schrijver en docent. In zijn werk klinkt vaak het verlangen naar zachtheid en kleine gebaren. Hij onderzoekt daarnaast wat het is te leven binnen een veelvormigheid aan grenzen. Of wat maakt dat we er soms niet binnen kunnen blijven. Hij stond op podia als Meet Me at the Lighthouse en Dichters in de Prinsentuin en publiceerde onder meer in Hard//Hoofd en Op Ruwe Planken. Momenteel schrijft hij aan zijn debuutbundel.
Dit gedicht werd gebaseerd op de (Singersteek) bundel Groningen.
Vanwege de aardbevingen in Groningen ten gevolge van gaswinning, vatte Huub Oosterhuis het plan op om de provincie Groningen een hart onder de riem te steken. Daarom besloot hij zijn gedichtencyclus Groningen – die hij bijna 60 jaar geleden schreef – opnieuw uit te geven bij Uitgeverij HetMoet, ditmaal in een tweetalige versie. De vertaling werd verzorgd door Marten van Dijken. De opbrengst van dit speciale, in boekdruk gedrukte en hand gebonden bundeltje, zal naar de gedupeerden van de aardbevingen gaan.
